Moja cera na przestrzeni lat - krótka historia

Witajcie,

Dziś krótka opowieść na temat tego co używałam w poprzednich latach na twarz i jak ona się zmieniała na przestrzeni tych 10 ostatnich lat. Może kogoś (młodego) to zainspiruje..

wiek nastolatki do początków 20-latki

Tu mogę z czystym sumieniem powiedzieć, miałam piękną cerę, bezproblemową. Może to też wynika z tego że (na tamtejsze warunki) nie miałam dostępu do większości kosmetyków, w tym podkładów - funkcjonowały kosmetyki np. z targu, których nie chciałam i powoli wkraczał Avon (mojej koleżanki mama była nawet konsultantką). Umówmy się - nie miałam też wtedy tyle kasy żeby sobie na takie rarytasy pozwolić.

A ja że nie miałam co ukrywać na twarzy to po prostu tego nie robiłam.

Tusz do rzęs to było narzędzie które wówczas używałam oraz pomadka ochronna (uwielbiałam Bebe, które Tata przywoził mi z Niemiec).

A teraz najlepsze, do ochrony cery używałam najzwyklejszego kremu Nivea Soft.

Tani jak barszcz, duże opakowanie, moja cera piękna.

Tego kremu używałam naprawdę bardzo długo. Myślę, że tak do 22 roku życia jeszcze u mnie funkcjonował. W tym względzie nie miałam żadnych problemów. Nawet pamiętam jak dziś slogan z reklamy - "jak ciepły letni deszcz".

Także tu apel do młodych dziewczyn - nie musicie to nie nakładajcie na siebie zbyt wiele.

Błąd oczywisty jaki popełniałam to opalanie się ale to myślę większość z młodych osób uwielbiała opaleniznę.

Moja ówczesna cera rzeczywiście tłusta ani mieszana nie była. To typowo sucha cera bez problemów (dlatego też Nivea Soft z parafiną się sprawdzał). Ale na całe szczęście młode teraz osoby mają dostęp do dosłownie wszystkiego (i pieniężnie i dosłownie) co na tamte lata było naprawdę ciężkie.

wiek dwudziestoparolatki do około 25 latki

Poznałam co to zło zwanym Sephora i nałogowo tam zachodziłam. Pojawiły się pierwsze podkłady (kupiony na wyprzedaży w Sephora ale niestety nie trafili w moje gusta).

Cerę pielęgnowałam Clinique 3 kroki i ten zestaw był naprawdę świetny. Kupowałam jeden za drugim. Niestety w pewnym momencie moja cera zaczęła się zmieniać i niestety 3 kroki to już nie było to. Miałam do niego jeszcze kilka podejść jeszcze ale z marnym skutkiem. Może jeszcze do niego wrócę bo efekt skóry po tych kosmetykach był naprawdę super.

Makijaż to dalej tusz do rzęs ale teraz już zaczęłam pozwalać sobie na coś lepszego (w końcu już pracowałam, nie mieszkałam z rodzicami).

Sephora to był mój drugi dom. Pierwszy flakonik perfum Dior Pure Poison, pierwsze błyszczyki Smashbox O-gloss (te które na ustach robiły się różowe, pamiętacie), albo pierwsze powiększające usta (ja akurat miałam z Sephory ale wtedy lawina tego typu produktów zalała rynek).

Pod koniec tego okresu zaczęły się moje problemy z cerą, trądzik różowaty, jakieś niedoskonałości, rozszerzone pory itp. Tu Was odsyłam do posta na temat trądziku różowatego. Ogólnie był koszmar bo po tylu latach pięknej cery nagle się okazało że jest w mega złym stanie. Trafiłam do dermatologa (po bardzo długim czasie męczenia się i samoleczenia) i rozpoczęłam walkę z trądzikiem.

Ogólnie od tamtego okresu zaczęłam poszukiwać podkładu, testowałam niezliczoną ilość i w każdym wyglądałam jak maska. Chciałam subtelnie podkreślić moją (jeszcze) świetlistą cerę. Pamiętam, że ku ideałowi skłaniał się Pharmaceris. To produkt godny polecenia na Polskim rynku.

 Nawet te mega drogie podkłady wydawały mi się wtedy za ciężkie dla mnie. Ogromny problem miałam z doborem koloru. Wszystko na mnie wyglądało zbyt ciemnie lub zbyt pomarańczowo.

Odpuściłam ... i wtedy wkroczył kolejny rozdział ... azjatyckie kosmetyki a w nim kremy BB

od koło 26 latki do teraz

Gdy użyłam pierwszego kremu BB (wszyscy go znają Skin79 różowy) pomyślałam, że w końcu coś pasuje do mojego koloru skóry. Nie wygląda jak maska, stapia się ze skorą, wygląda w miarę naturalnie. Wkroczyłam w świat Azji, byłam zafascynowana ile można ciekawych się rzeczy dowiedzieć. Trafiłam na vlog Basi Azjatycki Cukier. Obejrzałam jej filmy jednym tchem i czekałam aż znowu coś nagra. A jak nie nagrywała to oglądałam poprzednie. Przeglądałam strony Tony Moly, kupowałam, testowałam. Mogłam sobie pozwolić na różne kosmetyki ściągając je aż z Azji. Był wtedy znany blog Mllou o której po jakimś czasie słuch zaginął.

Poznałam kosmetyki samorobione - Biochemia Urody i złożyłam moje pierwsze zamówienie na tonik kwasowy. Pamiętam jak dziś jak go kręciłam w domowym zaciszu.

To był piękny czas. Skóra powoli odzyskiwała stan równowagi. Prawie wyleczony trądzik lecz pojawił się kolejny problem - starzenie się skóry, pierwsze zmarszczki.

Od tej pory testuję, katuję skórę retinoidami, kwasami itp. 

Uczę się codziennie jak dbać o skórę, na co zwracać uwagę, co jeść.

Aktualna pielęgnacja to opowieść na oddzielny post.

Jak Wam się podobała opowieść? Jestem ciekawa jak to w Waszym przypadku wyglądało

Pochwalcie się.